ევროკავშირთან სავაჭრო ხელშეკრულებისა და თავისუფალი რეჟიმის მიუხედავად, საქართველოს საექსპორტო წილი შენგენის ბაზარზე თითქმის ვერ გაიზარდა. სრული ექსპორტის მოცულობა წლიდან წლამდე სწორედ იმ ტემპით იზრდება, რაც ხელშეკურულების ამოქმედებამდე იყო. სპეციალისტთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ ჩვენი მთავარი პრობლემა არა ბაზრები, არამედ პროდუქტებია, რაც უნდა გავიტანოთ.

პირველადი მოხმარების საგნებზე, მედიკამენტებსა და საწვავზე, ასევე ჰიგიენურ საშუალებებზე 2018 წლის ზაფხულთან შედარებით ფასები მინიმუმ 20%-ით გაზრდილი. მიუხედავად იმისა, რომ ინფლაციის მაჩვენებელი მთელი წლის განმავლობაში დაგეგმილ ნიშნულს ფაქტობრივად არ გადასცდენია, ფაქტია რომ საქართველოში ოფიციალურ მაჩვენებელს ილუზიური ეფექტი აქვს.

ბიზნეს სექტორი ეროვნული ბანკის პრეზიდენტის გადადგომას ითხოვს. ქვეყნის გავლენიან ბიზნესმენებს მიაჩნიათ, რომ კობა გვენეტაძემ ან სასწრაფოდ უნდა წარადგინოს ლარის გამყარების გეგმა, ან თანამდებობიდან უნდა წავიდეს. ნაწილი კი მისგან გეგმის წარდგენასაც დაგვიანებულად მიიჩნევს და თვლის, რომ თანანმდებობის დატოვების გარდა, სხვა ალტერნატივა აღარც არსებობს.

მთელ საქართველოში ტურისტების სიმცირეა. ამას ყველა თვალნათლივ ხედავს ტურიზმის დეპარტამენტის გარდა, სადაც ისევ ვიზიტორების მატებაზე საუბრობენ. რუსეთიდან ფრენის აკრძალვამ, საპროტესტო აქციებმა, პოლიტიკურმა დაძაბულობამ, ლარის დევალვაციამ და უამინდობამაც ზაფხულის საკურორტო სეზონს ბოლომდე მოუთავა ხელი.

სამშენებლო სექტორში გაყიდვები საგანგაშოდ შემცირდა. მიზეზად გაუფასურებული ლარი და პოლიტიკური არასტაბილურობა სახელდება. ასევე, გასული წლებიდან მოყოლებული რეგულაციები, როგორც უშუალოდ სექტორის, ასევე საბანკო სფეროსთვისაც. სპეციალისტები ამბობენ, რომ უძრავი ქონების ბაზარი, ნამდვილად უძრავად გახდა.

ლარის მასშტაბური გაუფასურების მიუხედავად, მონეტარული პოლიტიკის განაკვეთი ეროვნულმა ბანკმა უცვლელი დატოვა. კობა გვეტეაძეს არ უსაუბრია არც გაუფასურების მიზეზებზე და არც მოკლევადიან  ანალიზზე. ცენტრალურ ბანკში, კომენტარი არც იმაზე გააკეთეს რუსეთის მხრიდან, უარყოფითი მოლოდინის შესუსტების მიუხედავად, რატომ უფასურდება ლარი კვლავ. შეიძლება ითქვას, რომ ქვეყნის ცენტრალური ბანკი გასულია მომსახურების ზონიდან.

ერთიანი საბარათე სისტემა, ტრანსპორტის ფასის სავარაუდო მატება და რეგიონებიდან მხოლოდ თბილისის შემოსასვლელებამდე ჩამოყვანილი მგზავრები. ეს სიახლეები ელით მგზავრებს უახლოეს წელიწადნახევარში.

ლარის არანორმალურად დაცემული კურსი უკვე ადგილობრივ წარმოებასაც პრობლემას უქმნის. სავალუტო კრიზისის გამო ბოლო თვეების განმავლობაში მდგომარეობა იმდენად დამძიმდა, რომ საფრთხე აბსოლუტურად ყველა ბიზნესს შეეხო. ფაქტია, რომ ლარის რყევა არა მარტო იმპორტული პროდუქციის ფასსზრდის, არამედ ადგილობრივ წარმოებასაც უთხრის ძირს, რადგან ისიც უმეტესად იმპორტულ ნედლეულზეა დამოკიდებული.

დაგროვებითი საპენსიო სისტემა 63%-მა დატოვა. საუბარია, 40 წელს გადაცილებულ იმ 200 ათას ადამიანზე, რომელიც ახალ სქემაში გაწევრიანდა, მაგრამ მათ სისტემის დატოვება უპრობლემოდ შეეძლოთ. საპენსიო სააგენტოში ,,რეზონანსს” განუცხადეს რომ მათ დეტალური მონაცემები არ გააჩნდათ, თუ რამდენი 40 წელს გადაცილებული ადამიანი მონაწილეობს რეფორმაში, თუმცა 1-ელ აპრილს მათ მიერ გავრცელებული ინფორმაცია საწინააღდეგოზე მეტყველებს.

რუსეთში ქართული პროდუქტის ექსპორტი ნელ-ნელა იზღუდება. ეს პროცესი უკვე დაიწყო. ერთი შეხედვით, ემბარგო არ მოქმედებს, მაგრამ ექსპორტიორებს პრობლემა ექმნებათ. ამ ეტაპზე ქართული ატამი და ვაშლატამა დაიბლოკა, ცოტა ადრე ვითომდა ფალსიფიცირებული ღვინოები ,,აღმოაჩინეს" და გაყიდვიდან ამოიღეს. შეზღუდეს ნედლეულის იმპორტიც, ლარსის გამშვებ პუნქტთან ისევ უზარმაზარი რიგია. მოკლედ, ყველაფერი კეთდება, რომ ქართული ბიზნესი შეავიწროვონ. ამ დროს მოსკოვში აცხადებენ, რომ ემბარგო სავაჭრო-ეკონომიკურ ურთიერთობებს არ შეეხება.

საკურორტო რეგიონებში მდებარე სასტუმროებში ტურისტების რაოდენობა დაახლოებით 60-70%-ით შემცირდა. დაახლოებით ამდენით იკლო ტურიზმზე დამოკიდებული ადამიანების შემოსავალმა. რაც შეეხება ბიზნეს-ტურებს, როგორიცაა ორგანიზაციული ტურები, 100%-იან ზარალს განიცდის, რადგან ამ ტიპის მომსახურება, ძირითადად, რუსებზე მოდიოდა და ტურისტული ემბარგოს პირობებში, მათ მიერ დაგეგმილი ყველა ღონისძიება ჩაიშალა.

კლინიკების რაოდენობა ქვეყანაში კატასტროფულად მატულობს. ამით ბიზნესი უდიდეს სარგებელს იღებს, მაგრამ არამიზნობრივი ხარჯის გამო ქვეყნის ბიუჯეტი ზარალდება. 2018 წლის მდგომარეობით, საქართველოში 258 კლინიკაა, რითაც ქვეყანა საშუალო ევროპულ დონეზეა. მიუხედავად იმისა, რომ ამდენი კლინიკა რეალურად არავის სჭირდება, ისინი მაინც სოკოებივით მრავლდება. არსებული კლინიკები 95% კერძოა, რაც სისტემის მართვას თითქმის შეუძლებელს ხდის.