„2008 წელს რაც მოხდა და როგორც მოქმედებდა მაშინდელი მთავრობა სააკაშვილის მეთაურობით, ეს იყო სწორედ ღალატი ქვეყნისა და სამშობლოსი. მას შეეძლო ეს ომი თავიდან აეცილებინა ქვეყნისთვის, მას შეეძლო არ აეხდინა რუსეთის მრავალსაუკუნოვანი ოცნება…თუ არა მაშინდელი ხელისუფლების წინდაუხედავი, ყველაზე რბილია, თუ გინდათ ღალატობრივი ქმედებებიც კი, რუსეთი ვერ მოახერხებდა და ვერ აიხდენდა მრავალსაუკუნოვან ოცნებას და ვერ დაიპყრობდა საქართველოს ტერიტორიებს“.

2019 წლის 27 აგვისტოს სახელმწიფო ცერემონიების სასახლეში პედაგოგებთან გამართულ შეხვედრაზე პრემიერ-მინისტრმა მამუკა ბახტაძემ ხაზი გაუსვა „უნიკალური პროფესიის წამომადგენლებისთვის იმ პატივისცემისა და ღირსების დაბრუნების აუცილებლობას, რასაც ისინი იმსახურებენ“, რისთვისაც შრომის ანაზღაურების ეტაპობრივად ზრდას დაჰპირდა. მისი განცხადებით, 2022 წლისთვის უფროსი მასწავლებლის ხელფასი 1700 ლარი, წამყვანი მასწავლებლის - 2150, ხოლო მენტორი მასწავლებლების - 2450 უნდა გამხდარიყო. 

დამოუკიდებლობის აღდგენისთანავე კონსტიტუციაში შეტანილი პირველივე ცვლილებით მოქალაქეებმა სამართლებრივი სახელმწიფოს აშენება გადავწყვიტეთ, ხოლო უზენაეს კანონშივე რამდენიმე წლის წინ შეტანილი ცვლილებით ევროინტეგრაციაც დავისახეთ მიზნად. შესაბამისად, ძნელია, არსებულ ვითარებას ნორმალური უწოდო, როდესაც „ევროკავშირის წევრობის კანდიდატობის ნათელი პერსექტივის" გაჩენისთანავე, ხელისუფლების წინააღმდეგ კიდევ უფრო „გაერთიანებული ოპოზიცია", ფაქტობრივად, მორიგი „ფერადი რევოლუციისთვის" იწყებს მზადებას... იმავდოულად, ევროპელი დამკვირვებლების მიერ აღიარებული „სამართლიანი არჩევნების" გზით მოსული ხელისუფლების ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი მაღალჩინოსანი (თუნდაც, ყოფილი...) „სისტემური გაყალბების ფაქტებს" ასაჯაროებს...

მოგეხსენებათ, რომ საქართველოს მოქალაქეებმა ჩვენი „ურყევი ნება სამართლებრივი სახელმწიფო დაგვემკვიდრებინა" კონსტიტუციის პრეამბულაში ავსახეთ, ხოლო სულ რამდენიმე წლის წინ უზენაეს კანონს გარდამავალი დებულებაც დავუმატეთ „ევროპის კავშირში სრული ინტეგრაციის უზრუნველსაყოფად". ამდენად, თუ დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდგომ განვლილი 30 წლის განმავლობაში საგზაო მონიშვნა და საგზაო ნიშნები დედაქალაქშიც კი ვერ შევუსაბამეთ ევროსტანდარტებს (ელემენტარულ ლოგიკასაც), ხოლო მოძრაობის უსაფრთხოების ნაცვლად, პრიორიტეტულად, ქვეყნის ან მისი დედაქალაქის ბიუჯეტის შევსება დავისახეთ, ევროპული სივრცის ნაწილად არავინ გვაღიარებს...

ბატონი აკაკი ბაქრაძე არასოდეს ყოფილა საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის წევრი. სტუდენტობისას რამდენჯერმე მოვახერხე მის ლექციებზე დასწრება. ლიტერატურულ მითებსა და იდეალებზე საუბრობდა, მაგრამ გონიერი ადამიანი ხვდებოდა, რომ კომუნიზმი უტოპია იყო, ხოლო მისი მქადაგებლები - ნომენკლატურული ფლიდები. 

საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკათა კავშირის დაშლის თაობაზე ბელარუსის, რუსეთისა და უკრაინის ლიდერები, 1991 წლის 8 დეკემბერს, ბელოვეჟის ტევრში მდებარე სამთავრობო რეზიდენციაში გამართულ არაოფიციალურ შეხვედრაზე შეთანხდნენ. არადა „საბჭოთა კავშირის“ დაფუძნებაში „ამიერკავკასიის ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკაც“, მონაწილეობდა, რომელიც 1922 წელს შეიქმნა, ხოლო 1936-ში არსებობა შეწყვიტა. მანამდე აზერბაიჯანი, საქართველო და სომხეთი „ამიერკავკასიის დემოკრატიულ ფედერაციაშიც“ იყვნენ გაერთიანებულნი და დამოუკიდებელ სახელმწიფოებად მხოლოდ იმიტომ არჩიეს ჩამოყალიბება (26.05.1921), რომ ერთს - თურქეთის, მეორეს - გერმანიის, ხოლო მესამეს - ინგლისის დახმარების იმედი ჰქონდა. ამდენად, თუ სრულიად განსხვავებული ენის, დამწერლობის, აღმსარებლობის, კულტურის და გეოპოლიტიკური ორიენტაციის მქონე ქვეყნებიც კი ცდილობდნენ ერთიან სახელმწიფოში ცხოვრებას, რატომ არ შეიძლება, კონფედერაციაში, ფაქტობრივად, ერთი დამწერლობის, ენისა და კულტურის მქონე ხალხები გაერთიანდნენ?! 

ევროპული საბჭოს პრეზიდენტს, ბატონ შარლ მიშელს, 

ევროკომისიის პრეზიდენტს, ქალბატონ ურსულა ფონ დერ ლაიენს

ევროპარლამენტის პრეზიდენტს, ქალბატონ რობერტა მეცოლას

ევროკომისიის ვიცე-პრეზიდენტსა და უმაღლეს წარმომადგენელს საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკაში, ბატონ ჯოზეფ ბორელს

დისტანციური სწავლების საუკეთესო პრაქტიკების შესახებ საკმარისი ინფორმაცია ჯერ კიდევ არ არის ხელმისაწვდომი. ამ მხრივ, საინტერესოა COVID-19-ის პანდემიის დროს საგანმანათლებლო სისტემაში განხორციელებული ცვლილებების შესწავლა, რათა აღნიშნული პროცესი უფრო ეფექტიანი გახდეს. კავკასიის უნივერსიტეტში ჩატარდა კვლევა, რომლის მიზანს წარმოადგენდა COVID-19-ის პანდემიის შედეგად დისტანციური სწავლების შეფასება სტუდენტებისა და პედაგოგების პერსპექტივიდან.

ისტორიულად საქართველო მსოფლიოს პროვინცია არ იყო. იგი იყო თვით¬მდგომი, სხვა ყველასაგან გამოყოფილი და განსხვავებული სა¬ხელმწიფო, რომელიც თვითონ ზრუნავდა თავის დაცვასა და მოვლაზე და, შე¬სა¬ბა¬მი¬სად, თვითონ საზღვრავდა თავის ე.წ. ღირებულებათა სისტემასა და სკალას, თავისი ზნეობის, თავისი სოციალური ურთიერთობებისა და პირადი ურთიერ¬თო¬ბე¬ბის წესებს. 

ერთი კვირის წინ ქაშვეთის (ქაშუეთის) წმინდა გიორგის ეკლესიიდან ვალერი კოჩაროვი (ყოველმხრივ გამორჩეული პიროვნება, თბილისის კოლორიტი, ნიჭიერი მხატვარი და მუსიკოსი, საქართველოში კინეტიკური არტის და ქართული როკის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, 30-მდე პერსონალური გამოფენის ავტორი, „ბიტლზების" პოპულარიზატორი, კლასიკურის ავტომობილების მოყვარული) ჯორჯ ლენონთან შესახვედრად გავაცილეთ... მგონი, ლენონის სული (ნაწილი მაინც) მართლაც მასში იყო გადმოსული... მიუხედავად იმისა, მისი სულის მოსახსენებლად თანამედროვე მუსიკის ბევრი ფუძემდებელი შეიკრიბა, ქელეხის სუფრას ვალერის შვილის (ნიკა კოჩაროვის) მეგობარი, ბაკურ ბურდული წარუძღვა და მეტად ღირსეულადაც...

ქვეყანა, რომელსაც გააჩნია ხელსაყრელი ბიოგეოკლიმატური პირობები მარცვლეულის წარმოების გადიდებისათვის, მისი მოყვანის უნარ-ჩვევები და ტრადიციები, მარცვლეულის გადამამუშავებელი საწარმოო სიმძლავრეები და წარმოებული პროდუქციის გასაღების ადგილობრივი ბაზარი, არ უნდა იყოს აბსოლუტურად დამოკიდებული სხვა სახელმწიფოებიდან მარცვლეულის იმპორტზე.

აზრი აქვს მონეტარისტების გამონათქვამს: ,,ფულს აქვს მნიშვნელობა“. ფული უთუოდ მეტად მნიშვნელოვანია ეკონომიკისათვის, რამდენადაც მასში ფოკუსირდება ეკონომიკური პროცესების მთელი წრე, ფასების დონე, მომხმარებელთა მყიდველობითი უნარიანობა, ეკონომიკური წრებრუნვა და პროპორციები, მოხმარების მასშტაბები, წარმოების რესურსების მოძრაობა, ეკონომიკური ზრდის ტემპები, საბოლოოდ ადამიანთა კეთილდღეობა. ფული ეკონომიკური ორგანიზმის ერთგვარი ,,სისხლია“.