აღდგომის სცენებს ქრისტიანულ მხატვრობაში უძველესი დროიდან განსაკუთრებული ადგილი ეკავა. ადრექრისტაინულ ხანაში აღდგომის სიმბოლური სახეები გამოსახული იყო სარკოფაგებზე და რელიეფებზე. აღდგომის ხატად მოიაზრებოდა ახალი აღთქმის ის ადგილები, სადაც აღდგომის უწყება და განცხადებაა აღწერილი; მათ შორის არის, მენსაცხებელი დედები უფლის საფლავთან ქრისტეს აკლდამასთან ხედავენ ანგელოზს, რომელიც გადაგორებულ ლოდზე ზის და მაცხოვრის აღდგომას აუწყებს;

ალავერდის ტაძარი, რომელიც ალაზნის ველზე სოფელ ალავერდში მდებარეობს, ერთ-ერთი უდიდესი საეკლესიო ნაგებობაა საქართველოში, მისი სიმაღლე 50- მეტრამდე აღწევს. ტაძარი მე-6 საუკუნის შუა ხანებში დააარსა იოსებ ალავერდელმა. მე-9 საუკუნის დასაწყისში კვირიკე კახთა მეფემ ალავერდში წმინდა გიორგის ეკლესიის ადგილას ააშენა ეკლესია, რომელიც დღეს ალავერდის სახელით არის ცნობილი.

გომის მთავარანგელოზის ეკლესია, რომელიც ზემო რაჭაში მდებარეობს, შუა საუკუნეების ქართული ხუროთმოძვრების ძეგლია და დღეს მისი ნანგრევებია შემორჩენილი. ეკლესია ცნობილი იყო თავისი საგანძურით, სადაც ინახებოდა ბრინჯაოს სარტყელი შემკული ცხოველთა სახეებით, ბრინჯაოს სამაჯური, ბრინჯაოს ქინძისთავი, ბრინჯაოს ბეჭედი, ბრინჯაოს მძივები და სხვა ნივთები, რომელებიც დღეს დაკარგულია.

სვანეთის მშვენება იენაშის ეკლესია, რომელიც მესტიის ახლოს მდებარეობს, ქართული ხუროთმოძვრების უიშვიათესი ძეგლია, რომელიც იოანე ნათლისმცემლის სახელზე არის აგებული.

კასპის რაიონის სოფელ მეტეხში დგას ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარი, როლმელიც მე-12 საუკუნეში აუგიათ. ისტორიული წყაროების მიხედვით, ამ ადგილას ეკლესია გორგასლის დროიდან არსებობდა, რასაც ადასტურებს ვახუშტი ბატონიშვილი, რომელიც ტაძარს  „გორგასლიგან შენებულს“ უწოდებს: „აქ მტკვრის კიდეს არის მონასტერი ყოვლადწმინდისა, გუმბათიანი დიდი, მეტეხი, კეთილშენი გორგასლისაგან“.

დაბის წმინდა გიორგის ეკლესია, რომელიც ბორჯომში სოფელ დაბაში მდებარეობს, მე-14 საუკუნის ქართული ხუროთმოძღვრების ერთ-ერთი უძველესი და უნიკალური ძეგლია.

ქართულ მარლმდიდებელ ეკლესიებში არაერთი წმინდა ნაწილია დავანებული, რომელიც მაცხოვრის წმინდა სახელს უკავშირდება. მაცხოვრის წმინდა ნაწილები საქართველოში პირველად მე-4 საუკუნეში ჩამოაბრძანეს. ეს იყო „ძელი ცხოვრებისა“, რომელიც ბიზანტიის იმპერატორმა კონსტანტინე დიდმა ქართლის მეფე  მირიანს საჩუქრად გამოუგზავნა, მასზე ქრისტე იყო გაკრული. აქედან მოყოლებული „ძელი ცხოვრებისა“ საქართველოს სამეფოს ატრიბუტად იქცა და  ისტორიულ წყაროებში, ქართველ  მეფეთა ლაქშრობის აღწერებში, მოიხსენიებოდა სეფე დროშასთან და სამეფო ჯვართან ერთად.

მაჩხანის ეკლესია ერთ-ერთი ადრინდელი და ზუსტად დათარიღებული ქართული ხუროთმოძვრების ძეგლია თბილისის მიდამოებში, რომელიც მდებარეობს წოდორეთთან ახლოს. ტაძარი ააგეს 853 წელს არაბათა ბატონობის ხანაში და იგი  ტუფით არის აშენებული. ეკლესიის სამხერთ ფასადზე გამოსახულია ჯვრები, ინტერიერში კი შემონახულია მე-11 საუკუნის მოხტულობის კვალი.

აღდგომის სცენებს ქრისტიანულ მხატვრობაში უძველესი დროიდან განსაკუთრებული ადგილი ეკავა. ადრექრისტაინულ ხანაში აღდგომის სიმბოლური სახეები გამოსახული იყო სარკოფაგებზე და რელიეფებზე.

საქართველოში ტაძრების მოხატვა მოზაიკით სათავეს უძველესი დროიდან იღებს. ყველაზე ადრეული ქრისტიანული მოზაიკა ბიჭვინთის ტაძრის იატაკია. მოზაიკა გვხვდება ასევე შურისხევში, ძალისში, გელათში და მარტვილში. ამ პერიოდიდან შემოგვრჩა წრომის ეკლესიის კედლის მოზაიკა.

შორეთის სამონასტრო კომპლექსი, რომელიც ასპინძაში, სოფელ ოთის მთაზე მდებარეობს, კედლის მოზაიკით შემკული ორსართულიანი ლავრაა სამრეკლოთი, სკრიპტორიუმით, მცირე სამლოცველო ციხით და კლდეში ნაკვეთი სენაკებით. მთავარი ეკლესია მე-6 საუკუნეში აუგიათ, რასაც მოწმობს ორი საძვალე და საკურთხევლის კარებში ჩაშენებული ქვის სვეტი-ჯვარი.  ეკლესიის დანგრევის შედეგ, მე-9 საუკუნეში აუგიათ ახალი ეკლესია, მე-12 საუკუნეში კი მონასტრად გადაუკეთებიათ.

შუა საუკუნების ქართული ხუროთმოძვრების უნიკალური ძეგლი ბარალეთის ეკლესია, რომელიც ჯავახეთში, სოფელ ბარალეთში მდებარეობს მე-13 საუკუნით თარიღდება. ისტორიული წყაროების მიხედვით, ეკლესია თამარ მეფის ვაჟს ლაშა გიორგის აუგია, სავარაუდოდ 1213 წელს.