დღეს ინდოეთი სამხრეთ აზიაში გამოირჩევა, როგორც სტრატეგიული სიმწიფის მოდელი, დემოკრატია, რომელსაც შეუძლია გაუმკლავდეს ეკონომიკურ ტურბულენტობას და რეგიონულ არასტაბილურობას ფოკუსისა და მიმართულების დაკარგვის გარეშე. სულ უფრო პოლარიზებულ სამყაროში ინდოეთი ამტკიცებს, რომ აღმავალ ძალას შეუძლია სიმშვიდით დააბალანსოს შიდა ზრდა, დიდი სახელმწიფოების მეტოქეობა და სამეზობლო სტაბილურობა. ბოლო წლის განმავლობაში ნიუ დელი ორი სერიოზული გამოწვევის წინაშე აღმოჩნდა: შეერთებულ შტატებთან სატარიფო დავა და პაკისტანისა და ჩინეთის მხრიდან რეგიონული უსაფრთხოებაზე მზარდი ზეწოლა. თუმცა, ინდოეთი არ იყო დამარცხებული, მაგრამ ორივე კრიზისს დიპლომატიის, დისციპლინისა და მონდომების ნაზავით მიუდგა. ეს მიდგომა ხაზს უსვამს თუ როგორ რეაგირებს 21-ე საუკუნის ინდოეთი არა მხოლოდ მოვლენებზე, არამედ აყალიბებს მათ ოსტატური სახელმწიფოებრივი აზროვნებისა და საღი შიდა პოლიტიკის მეშვეობით.

ეკონომიკურ ფრონტზე, აშშ-ის სატარიფო საკითხს შეეძლო ინდოეთის ზრდის ისტორიის ჩაშლა. როდესაც ვაშინგტონმა წელს ინდოეთის ექსპორტზე ახალი საპასუხო ტარიფები გამოაცხადა, ნიუ დელიმ არა შურისძიებით, არამედ გაზომილი მოლაპარაკებებით უპასუხა. 2025 წლის თებერვალში, პრემიერ-მინისტრმა ნარენდრა მოდიმ და აშშ-ის პრეზიდენტმა დონალდ ტრამპმა კიდევ ერთხელ დაადასტურეს ორმხრივი ვაჭრობის გაღრმავებისადმი ერთგულება და 2030 წლისთვის 500 მილიარდი დოლარის ამბიციური მიზანი დაისახა. გადასახადების გაზრდის ნაცვლად, ინდოეთმა შესთავაზა დაახლოებით 23 მილიარდი დოლარის ღირებულების აშშ-ის იმპორტზე შერჩევითი ტარიფების შემცირება, რათა დაეცვა საკუთარი 66 მილიარდი დოლარის ექსპორტის ბაზა, ნაბიჯი, რომელიც ეკონომისტებმა პრაგმატულ კომპრომისად შეაფასეს. ამან გლობალურ ბაზრებს მიანიშნა, რომ ინდოეთი აფასებს ღია ჩართულობას და მზადაა შეცვალოს პოლიტიკა სუვერენიტეტის კომპრომისის გარეშე.

ამ მშვიდი რეაქციის უკან იმალება ინდოეთის ეკონომიკური დიპლომატიის უფრო ფართო ცვლილება. ინდოეთი, ერთ ძალასთან მიბმის ნაცვლად, დივერსიფიკაციას ცდილობს ევროკავშირთან, იაპონიასთან და სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიასთან ვაჭრობის გაფართოებით, ამავდროულად, აშშ-სთან ციფრული ეკონომიკის თანამშრომლობას აღრმავებს. ტარიფებთან დაკავშირებული დაძაბულობის მიუხედავად, ინდოეთში პირდაპირი უცხოური ინვესტიციების მოცულობამ 2025 წლის შუა პერიოდისთვის თითქმის 85 მილიარდ დოლარს მიაღწია, რასაც ისეთი სექტორები განაპირობებდა, როგორიცაა ნახევარგამტარები, მწვანე ენერგია და თავდაცვის წარმოება. ამერიკულმა კომპანიებმა, როგორიცაა Micron და First Solar, გამოაცხადეს გაფართოების გეგმები გუჯარათსა და ტამილნადუში, რაც ხაზს უსვამს ინვესტორების ნდობის შენარჩუნებას. ინდოეთის გადაწყვეტილება, დავების ესკალაციის ნაცვლად, ჩართული და მოქნილი დარჩეს, ეკონომიკური სიმწიფის არაჩვეულებრივ დონეზე მეტყველებს არასტაბილურ გლობალურ გარემოში.

თავშეკავება და წინდახედულობა ჩანს ინდოეთის მიდგომაში უსაფრთხოების გამოწვევებისადმი. მის ჩრდილოეთ საზღვარზე ჩინეთთან დაძაბულობა 2020 წლის გალვანის შეტაკებების შემდეგაც გრძელდება. თუმცა, წარსულისგან განსხვავებით, ინდოეთმა მზადყოფნაშია დიალოგთან. 2025 წლის აგვისტოში, საგარეო საქმეთა მინისტრი ს. ჯაიშანკარი შეხვდა თავის ჩინელ კოლეგას ვანგ იმ, რათა განეხილათ სასაზღვრო მშვიდობა და გაფართოებული ვაჭრობა. მოლაპარაკებები ასახავდა ინდოეთის მკაფიო სტრატეგიას: კომუნიკაციის ხაზების ღიად შენარჩუნება, სასაზღვრო ინფრასტრუქტურისა და შეკავების გაძლიერების პარალელურად.

დასავლეთით, ინდოეთი კვლავ აწყდება პაკისტანის მხრიდან პროვოკაციებს. 2025 წლის აპრილში პაჰალგამის თავდასხმის შემდეგ, რომელმაც რამდენიმე მშვიდობიანი მოქალაქე იმსხვერპლა, ინდოეთის ძალებმა განახორციელეს მიზანმიმართული საპასუხო დარტყმები და შემდეგ სწრაფად მოუწოდეს თავშეკავებისა და დიალოგისკენ. ამ ორმაგმა პოზიციამ, დიპლომატიის შემდეგ სიმტკიცემ, ხელი შეუწყო უფრო ფართო კონფლიქტის თავიდან აცილებას. ოპერაცია „სინდურმა“ ასევე აჩვენა ინდოეთის გაუმჯობესებული ოპერატიული შესაძლებლობები და კოორდინაცია არმიას, საზღვაო ფლოტსა და საჰაერო ძალებს შორის. წვრთნებმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ სამხრეთ აზიაში შეკავება ახლა ინდოეთის გადამწყვეტი, მაგრამ პროპორციული მოქმედების უნარზეა დამოკიდებული.

ინდოეთის უსაფრთხოების მდგომარეობა დღეს ორ საყრდენს ეფუძნება: თვითდაჯერებულობა და სტრატეგიული ბალანსი. თავდაცვის მინისტრმა რაჯნატ სინგჰმა არაერთხელ გაუსვა ხაზი ადგილობრივი თავდაცვის წარმოების მნიშვნელობას, როგორც ინდოეთის სტრატეგიული ავტონომიის ცენტრალურ ნაწილს. ისეთი პროექტები, როგორიცაა Tejas-ის გამანადგურებელი თვითმფრინავი, Arjun-ის ტანკი და ადგილობრივი წარმოების BrahMos-ის რაკეტები, წარმოადგენს როგორც ტექნოლოგიურ პროგრესს, ასევე სტრატეგიულ დამოუკიდებლობას. ამასობაში, ინდოეთი აგრძელებს თანამშრომლობას ოთხეულის პარტნიორებთან საზღვაო უსაფრთხოებისა და მდგრადი მიწოდების ჯაჭვების საკითხებში. ეს უზრუნველყოფს ინდოეთის შესაძლებლობას შეაჩეროს რეგიონული აგრესია და ამავდროულად შეინარჩუნოს არჩევანის თავისუფლება გლობალურ განლაგებებში.

თუმცა, ინდოეთის სიმწიფის ყველაზე მეტყველი საზომი მისი უნარია, ერთდროულად მართოს მრავალი ფრონტი. მიუხედავად იმისა, რომ ის ტარიფებსა და სასაზღვრო ზეწოლას ებრძვის, ინდოეთი კვლავ რჩება მთავარ ჰუმანიტარულ და სტაბილიზაციის მოთამაშედ თავის სამეზობლოში. მან უზრუნველყო საკვების დახმარება და ვაქცინები შრი-ლანკა, ნეპალი და მალდივები, გაუხსნა საკრედიტო ხაზები ბანგლადეშს მისი ენერგეტიკული საჭიროებებისთვის და მხარი დაუჭირა ავღანეთის ჰუმანიტარულ დახმარებას გაეროს მეშვეობით. ეს ჟესტები აძლიერებს ინდოეთის, როგორც პასუხისმგებლიანი რეგიონული ძალის იმიჯს, რაც მკვეთრად ეწინააღმდეგება ზოგიერთი სხვა რეგიონული აქტორის იძულებით ან ტრანზაქციულ პოლიტიკას.

შიდა კუთხით, ინდოეთის სტაბილურმა მაკროეკონომიკურმა მენეჯმენტმა მას საერთაშორისო დონეზე მანევრირების საშუალება მისცა. ინფლაცია დაახლოებით 5 პროცენტამდე შემცირდა, საგარეო რეზერვები 600 მილიარდ დოლარზე მეტი რჩება, ხოლო რუპიამ გლობალური წინააღმდეგობების მიუხედავად, მონეტარული დისციპლინისა და სოციალური პოლიტიკის შერწყმით, შედარებითი სტაბილურობა აჩვენა....