გლობალური შიმშილის ინდექსის მიხედვით საქართველოს მაჩვენებლები გაუმჯობესებულია. კვლევის თანახმად, 100%-იანი შეფასებითი კრიტერიუმით ჩვენი ინდექსი 5%-ზე დაბალია, რაც საუკეთესო მაჩვენებელია. ამ დროს სრულიად რადიკალურია ადგილობრივი სტატისტიკური მონაცემები, რომლითაც დგინდება, რომ საქართველოში ყოველი მესამე ადამიანი თავს ღარიბად თვლის, ხოლო ყოველი მეხუთე შემწეობას იღებს. საინტერესოა, რას ემყარება ეს ურთიერთგამომრიცხავი სტატისტიკა,  რატომ არის ისინი ერთმანეთს აცდენილი?