ნა­ტახ­ტარ­თან მომ­ხდარ ავ­ტო­საგ­ზაო შემ­თხვე­ვას ბევ­რის­თვის საყ­ვა­რე­ლი მომ­ღე­რა­ლი მა­მუ­კა ონაშ­ვი­ლი შე­ე­წი­რა. მისი მე­გო­ბა­რი, მსა­ხი­ო­ბი ნუგ­ზარ კვა­შა­ლი საინტერესო დეტალებს იხსენებს:

"უბე­დუ­რი შემ­თხვე­ვის­გან არა­ვინ არის და­ზღვე­უ­ლი, მაგ­რამ ყვე­ლას უნდა გვახ­სოვ­დეს, ამ­ქვეყ­ნად მე­ო­რედ ვე­ღარ მო­ვალთ და ფრთხი­ლად უნდა ვი­ყოთ. თა­ვა­დაც დავ­დი­ვარ მან­ქა­ნით ქა­ლაქ­ში და, რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში არ ვყო­ფილ­ვარ, მაგ­რამ ასე­თი სა­გი­ჟე­თი, ქა­ო­სი, გა­ნუ­კი­თხა­ო­ბა არ­სად მი­ნა­ხავს...

გული მიკ­ვდე­ბა. ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი, რო­გო­რიც მა­მუ­კა იყო, ასეთ შეც­დო­მებს ეწი­რე­ბი­ან. ეს ხომ პირ­ვე­ლი შემ­თხვე­ვა არ არის და სამ­წუ­ხა­როდ, არც ბოლო იქ­ნე­ბა... ის იყო ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც თავ­გან­წი­რუ­ლი თა­ნად­გო­მა შე­ეძ­ლო. ახლა, მისი გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ გა­ირ­კვა, რომ ხალ­ხს ძა­ლი­ან ჰყვა­რე­ბია - ეს ასე ხდე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

მა­მუ­კამ­დე მა­მა­მის­თან ვმე­გობ­რობ­დი. მის­ნა­ი­რი კა­ცის შვი­ლი სხვა­ნა­ი­რი არ შე­იძ­ლე­ბო­და ყო­ფი­ლი­ყო. გენო უნი­ჭი­ე­რე­სი ადა­მი­ა­ნი იყო, ისე­თი­ვე უან­გა­რო და კე­თი­ლი. მა­მუ­კა­ზე 16 წლით უფ­რო­სი ვარ, მაგ­რამ ჩვენ შო­რის ასა­კობ­რი­ვი ბა­რი­ე­რი არას­დროს ყო­ფი­ლა.

სას­ცე­ნო ხე­ლოვ­ნე­ბას მა­მა­მის­მა აზი­ა­რა. ისიც არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად მღე­რო­და და ცეკ­ვავ­და. მა­მუ­კაც ბო­ლომ­დე ემ­სა­ხუ­რა ამ საქ­მეს. ბუთ­ქუ­ნა იყო და სი­ა­რუ­ლი, ძვე­ლე­ბუ­რად აქ­ტი­უ­რო­ბა უჭირ­და, მაგ­რამ საქ­მე ხატ­ვით გა­აგ­რძე­ლა. მარ­თლაც, ყო­ველ­მხრივ ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი იყო... გულ­ში დარდს ატა­რებ­და, მაგ­რამ ამა­ზე სხვას არას­დროს უყ­ვე­ბო­და, მხო­ლოდ ახ­ლობ­ლებ­მა ვი­ცო­დით. არას­დროს გაგ­რძნო­ბი­ნებ­და, რომ რა­ღაც აწუ­ხებ­და. ამი­ტო­მაც იყო დი­დე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი," - აღნიშნა ჟურნალ "გზასთან" ნუგზარ კვაშალმა.

"გზა"