23 წლის დი­ა­ნა ზოიძე ყო­ფილ მე­უღ­ლეს, დე­დამ­თილ­სა და მა­მამ­თილს ოჯა­ხურ ძა­ლა­დო­ბა­სა და თვით­მკვლე­ლო­ბამ­დე მიყ­ვა­ნა­ში ადა­ნა­შა­უ­ლებს. ახალ­გაზ­რდა ქალი ყვე­ბა, რომ 8 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ოჯა­ხის წევ­რე­ბი მას­ზე ფი­ზი­კუ­რად, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად ძა­ლა­დობ­დნენ და ჩად­რის ტა­რე­ბას აი­ძუ­ლებ­დნენ.

"2014 წლის დე­კემ­ბერ­ში გავ­თხოვ­დი, არას­რულ­წლო­ვა­ნი ვი­ყა­ვი, რის გა­მოც ჩემს მე­უღ­ლეს - რო­ლანდ მა­ხა­რა­ძეს პი­რო­ბი­თი სას­ჯე­ლიც ჰქონ­და. ჩემი მა­მამ­თი­ლი და­მე­მუქ­რა, მის შვილს თუ ვუ­ჩივ­ლებ­დი, მათ მიერ შე­თხზულ ჩვე­ნე­ბას თუ არ მოვ­ყვე­ბო­დი, ჩემს მცი­რე­წლო­ვან ბავ­შვს წა­მარ­თმევ­დნენ (ბარ­ბა­რე იმ­ხა­ნად რამ­დე­ნი­მე კვი­რის იყო). სა­ა­ვად­მყო­ფო­დან გა­მო­წე­რის შემ­დეგ, დაგ­ვი­ბა­რეს პო­ლი­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში. დე­დამ­თილ-მა­მამ­თილს ჩვე­ნე­ბა­ში და­უ­წე­რია, რომ თით­ქოს მე და ჩემს მე­უღ­ლეს ქორ­წი­ნე­ბამ­დე გვქონ­და სექ­სუ­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა, რომ ვი­ყა­ვი მრუ­ში, დავ­რჩი ორ­სუ­ლად და მათ­მა შვილ­მა ამი­ტომ წა­მიყ­ვა­ნა ცო­ლად - ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვის სა­სარ­გებ­ლოდ და­წე­რეს და შე­კე­რეს, რაც მტკნა­რი სიც­რუ­ეა.

ერთი კვი­რის შე­სუ­ლი არ ვი­ყა­ვი ოჯახ­ში, როცა ჩემი ქმა­რი ფი­ზი­კუ­რად შე­მე­ხო. მერე მის­მა დედ-მა­მამ გა­აგ­რძე­ლა ჩემ­ზე ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი ზე­წო­ლა. წლე­ბი გრძელ­დე­ბო­და ჩემი რო­გორც ფი­ზი­კუ­რი, ისე - ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი ძა­ლა­დო­ბა. მინ­დო­და, ჩემი მშობ­ლე­ბის­თვის შე­მე­ჩივ­ლა ჩემი მდგო­მა­რე­ო­ბა, თუმ­ცა მა­შან­ტა­ჟებ­დნენ - მშობ­ლებ­თან რა­მეს თუ იტყვი, ბავ­შვებს წა­გარ­თმევთ და ვე­ღა­რას­დროს ნა­ხა­ვო.

8 წელ­ში სამი შვი­ლი შე­მე­ძი­ნა. ალ­ბათ გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ, ასეთ მო­ძა­ლა­დეს­თან სამი შვი­ლი რამ გა­გა­ჩე­ნი­ნაო, მაგ­რამ სხვა გზა არ მქონ­და. მათ ოჯახ­ში რომ შე­ვე­დი, გარ­კვე­უ­ლი დრო­ის შემ­დეგ, ჩად­რის და შე­სა­ბა­მი­სი სა­მო­სის ტა­რე­ბა და­მა­ძა­ლეს. თა­ვი­დან მე­გო­ნა, მე­ხუმ­რე­ბი­ან-მეთ­ქი, მაგ­რამ საქ­მე ისე წა­ვი­და, მა­ი­ძუ­ლეს თავ­ზე და­მე­ხუ­რა, რად­გან „ვალ­დე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი“. ჩად­რის მოხ­დის უფ­ლე­ბა სახ­ლშიც კი არ მქონ­და. თვი­თონ ქო­ბუ­ლე­თი­დან ვარ, ჩო­ლო­ქ­ში ვცხოვ­რობ­დი და ეს ძა­ლი­ან მიკ­ვირ­და. ქმარს თუ რა­მეს შევ­ჩივ­ლებ­დი, იქეთ მლან­ძღავ­და და მე­უბ­ნე­ბო­და, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი ბრა­ლი იყო, ჩემს გამო მშობ­ლებს კარ­გავ­და და ჩემ­გან არაფ­რის გა­გო­ნე­ბა აღარ უნ­დო­და.

საქ­მე იქამ­დე მი­ვი­და, რომ იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი, მათ­გან თა­ვის და­საღ­წე­ვად აივ­ნი­დან გად­მოვმხტა­რი­ყა­ვი, 17მ სი­მაღ­ლი­დან. სამ­წუ­ხა­როდ, მქონ­და სუ­ი­ცი­დის მცდე­ლო­ბა, ვი­ნა­ი­დან ამ­დე­ნი შე­უ­რა­ცხყო­ფა და ტკი­ვი­ლი, გა­მუდ­მე­ბუ­ლი დამ­ცი­რე­ბა, და­ცინ­ვა, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი ზე­წო­ლა, მუ­ქა­რა და შან­ტა­ჟი ჩემ­თვის გა­უ­საძ­ლი­სი გახ­და, ძა­ლი­ან შე­ტო­პეს და იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი, ეს ნა­ბი­ჯი გა­და­მედ­გა.

აივ­ნი­დან გად­მოხ­ტო­მის შე­დე­გად ხერ­ხემ­ლის მე-5 მალა გა­მი­ტყდა, გა­მი­კეთ­და ოპე­რა­ცია... მად­ლო­ბა უფალს და იმ ექი­მებს, ვინც ფეხ­ზე და­მა­ყე­ნეს. 3 თვე ლო­გინს ვი­ყა­ვი მი­ჯაჭ­ვუ­ლი, ნელ-ნელა და­ვი­წყე სი­ა­რუ­ლი და სა­დღაც ოთხი თვის მერე, კორ­სე­ტით და გა­მა­ყუ­ჩებ­ლე­ბით ავე­დი ჩემს შვი­ლებ­თან, ისიც, დიდი ჩხუ­ბით. მა­ნამ­დე მათ ყველ­გან დამ­ბლო­კეს, ბავ­შვებს ჩემი ნო­მე­რი და­უბ­ლო­კეს, რომ არ ეკონ­ტაქ­ტათ. არა­და, ჩემი შვი­ლე­ბი ამ­დე­ნი თვე არ მე­ნა­ხა, არ ვი­ცო­დი, რას ჭამ­დნენ, რას სვამ­დნენ, რო­გორ იძი­ნებ­დნენ და ცხოვ­რობ­დნენ, არა­ნა­ი­რი ინ­ფორ­მა­ცია არ მქონ­და, არც არა­ვის მო­ვუ­კი­თხი­ვარ, რაც სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში ჩა­მო­მიყ­ვა­ნეს და დამ­ტო­ვეს, მას მერე აღარ ვარ­სე­ბობ­დი. ბო­ლოს, ბავ­შვე­ბის ნახ­ვის ნება კი დამ­რთეს, მაგ­რამ წაყ­ვა­ნა­ზე ხე­ლე­ბი გა­ა­სავ­სა­ვეს. ვთხოვ­დი, 1 კვი­რით მა­ინც გა­მა­ტა­ნეთ ჩემ­თან (ჩემი მშობ­ლე­ბის სახ­ლში ვი­ყა­ვი), ძა­ლი­ან მო­მე­ნატ­რა შვი­ლე­ბი-მეთ­ქი, მა­ინც არ გა­მა­ტა­ნეს, ბო­ლოს პო­ლი­ცია, ად­ვო­კა­ტი ჩავ­რთეთ და ჩემ­სას მი­ვაღ­წიე.

რაც შე­ე­ხე­ბა ჩემს ქმარს, მის­თვის ჩვენ არ გვი­ჩივ­ლია, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში რომ შე­მიყ­ვა­ნეს დიდი მო­ტე­ხი­ლო­ბე­ბით, ექი­მებ­მა მი­მარ­თეს პო­ლი­ცი­ას და საქ­მე აღიძ­რა ძა­ლა­დო­ბის მუხ­ლით", - უთხრა "ამბებს" დიანა ზოიძემ.

ambebi.ge