ანა მი­ქა­ძე-ჩიკ­ვა­ი­ძეს სა­ქარ­თვე­ლო­ში რო­გორც ქარ­თუ­ლი ყვე­ლის ის­ტო­რი­ის მკვლე­ვარს ასე იც­ნო­ბენ, თუმ­ცა ბევ­რმა ალ­ბათ არც იცის, რა რთუ­ლი პრობ­ლე­მის პი­რის­პირ უწევს ცხოვ­რე­ბა. მას ამის შე­სა­ხებ სხვა­დას­ხვა გა­და­ცე­მა­ში უსა­უბ­რია, მათ შო­რის, ექიმ გი­ორ­გი ღო­ღო­ბე­რი­ძის გა­და­ცე­მა­ში. ის უმ­ძი­მე­სი დი­აგ­ნო­ზის მქო­ნე პა­ცი­ენ­ტის დე­დაა.

„ლუ­კას 5 წლის ასაკ­ში უშაქ­რო დი­ა­ბე­ტი და­უდ­გინ­და - და­ი­წყო სტრე­სით, ნა­თე­სა­ვე­ბის ბავ­შვებ­მა ტყე­ში გა­ი­სე­ირ­ნეს, ერ­თმა­ნეთს აში­ნებ­დნენ, - მგე­ლი მო­დი­სო... სახ­ლში დაბ­რუ­ნე­ბულ­მა 5 წლის ლუ­კამ წყა­ლი მო­ი­თხო­ვა და 20-ლიტ­რი­ა­ნი ბი­დო­ნი და­ცა­ლა. დე­და­ჩემ­მა აღელ­ვე­ბულ­მა და­მი­რე­კა, - მგო­ნი, და­ვი­ღუ­პეთ, ბავ­შვმა 20 ლიტ­რი წყა­ლი და­ლია და კი­დევ ითხოვს... დი­აგ­ნო­ზი მა­შინ­ვე და­უს­ვეს - ეს იყო უშაქ­რო დი­ა­ბე­ტი და ისიც მი­თხრეს, რომ არ იყო მარ­ტი­ვი და­ა­ვა­დე­ბა.

იყო პრობ­ლე­მე­ბის მთე­ლი კრე­ბუ­ლი - უშაქ­რო დი­ა­ბე­ტის ფონ­ზე და­ი­წყო ზრდა­ში ჩა­მორ­ჩე­ნა. რო­გორც ყვე­ლა ბავ­შვი ლუ­კაც მკვირ­ცხლი იყო. ასე­ვე ნა­თე­ლი, სა­ინ­ტე­რე­სო, ნი­ჭი­ე­რი, კარ­გად ხა­ტავ­და, კო­მუ­ნი­კა­ბე­ლუ­რი და ზედ­მე­ტად ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი. ის ზედ­მე­ტი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზ­მი მიგ­ვაჩ­ნდა, რომ მისი ხა­სი­ა­თის თვი­სე­ბა იყო. ამას რა­ღაც ტი­პის აშ­ლი­ლო­ბად არ მი­ვიჩ­ნევ­დით...

ლუ­კამ დიდი პრობლემები 19 წლის ასაკ­ში გა­მო­ავ­ლი­ნა, როცა თეთ­რი მა­ი­სუ­რი ჩა­იც­ვა, გა­რეთ აღარ გა­ვი­და და სახ­ლში ჩა­ი­კე­ტა. ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ადა­მი­ა­ნი, გა­რეთ აღარ გა­დი­ო­და... მინდა, მშობ­ლებ­მა იცოდ­ნენ, რომ ამ და­ა­ვა­დე­ბის ერთ-ერთი ნი­შა­ნია ისიც, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი ჩა­ი­კე­ტე­ბა და კონ­ტაქ­ტი არა­ვის­თან უნდა, ყვე­ლას გა­ურ­ბის. ამის გამო ოჯა­ხი ფრთხი­ლად უნდა იყოს და ეს ნი­შა­ნი არ უნდა გა­მორ­ჩეს. ის ჯო­ჯო­ხე­თი, რო­მე­ლიც ფსი­ქი­კურ აშ­ლი­ლო­ბას მო­აქვს, ჯო­ჯო­ხე­თია რო­გორც პა­ცი­ენ­ტის­თვის, ასე­ვე ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­თვის.

ვი­ფიქ­რე, იქ­ნებ გა­რე­მოს გა­მოც­ვლამ უშ­ვე­ლოს და ვუ­თხა­რი, ხომ არ გინ­და სად­მე სას­წავ­ლებ­ლად წას­ვლა-თქო. არა­და სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ა­ში სწავ­ლობ­და, იქ მე­სა­მე კურ­სზე იყო, რომ დაც­ვის თა­ნამ­შრომ­ლებ­თან კონ­ფლიქ­ტი მო­უხ­და, ემო­ცია ვერ მო­თო­კა.

მოკ­ლედ, მი­თხრა, მინ­და სას­წავ­ლებ­ლად ლონ­დონ­ში წა­ვი­დეო. და­ვი­წყეთ პროგ­რა­მის მო­ძებ­ნა, აღ­მო­ვა­ჩი­ნეთ პროგ­რა­მა და ის იყო ჩემი უდი­დე­სი შეც­დო­მა. ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც სა­ო­ცარ დეპ­რე­სი­ა­ში იყო, ასეთ კულ­ტუ­რულ შოკ­ში მო­ვახ­ვედ­რეთ. ლონ­დო­ნი არ იყო მის­თვის კარ­გი გა­მო­სა­ვა­ლი. კარ­გი გა­მო­სა­ვა­ლი კარ­გი ექი­მი იყო. იქ და­უგ­როვ­და ახა­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ე­ბი და ემო­ცი­ე­ბი, რო­მე­ლიც ვერ გა­და­ლა­ხა და დამ­ძიმ­და. ჩავ­რი­ეთ მე­გობ­რე­ბი, რომ დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყო. რო­დე­საც აე­რო­პორ­ტში დავ­ხდით და ლუკა და­ვი­ნა­ხეთ, ეს იყო შავი ძაფი შეშ­ლი­ლი თვა­ლე­ბით, რო­მელ­მაც პირ­და­პირ მი­თხრა, რომ რა­ღაც გა­ერ­თი­ა­ნე­ბის წევ­რი იყო და ამის­თვის და­ის­ჯე­ბო­და... 

მას ეს­მის ხმე­ბი და ამ ხმე­ბის ფონ­ზე იცი­ნის. მარ­თლა სუ­ლის შემ­ძვრე­ლი სი­ცი­ლია. ასე­თიც ხდე­ბა - ხმე­ბი ეს­მის, მაგ­რამ კარ­გად აკონ­ტრო­ლებს, სი­მუ­ლი­რე­ბა აქვს, მე­ტყვის ხოლ­მე, შენც ხომ ელა­პა­რა­კე­ბი შენს თავს. სულ ცდი­ლობს, რომ თა­ვის და­ა­ვა­დე­ბას­თან გა­მა­ი­გი­ვოს, რომ მარ­ტო არ არის. მას ინ­ტე­ლექ­ტი, იუ­მო­რი შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბუ­ლი აქვს. ერთხელ ტე­ლე­ვი­ზორ­ში ერთ-ერთ პო­ლი­ტი­კოსს უყუ­რებ­და... ის ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი იყო და ლუ­კამ თქვა - ეს არის პარ­ლა­მენ­ტში და მე პას­პორ­ტი­ა­ნი გიჟი ვარ?!

თვით­მკვლე­ლო­ბა 8-ჯერ სცა­და. ადრე მისი კლი­ნი­კა­ში გა­დაყ­ვა­ნა მი­ჭირ­და და ეს იყო ჩემი დე­დის სენ­ტი­მენ­ტე­ბი. არა­და, ჯო­ჯო­ხე­თი აქვს, თუ კლი­ნი­კა­ში არ მოხ­და, ამ ყვე­ლა­ფერს ვერ აა­ლა­გებ და ალაგ­მავ. ამი­ტომ ოჯა­ხის წევ­რებ­მა ეს კომ­პლექ­სი გა­დავ­ლა­ხეთ. რო­გორც კი და­ე­წყე­ბა, ცო­ტას ვა­ყოვ­ნებთ და მერე ვაწ­ვენთ.

რო­დე­საც წამ­ლის ზე­მოქ­მე­დე­ბის ფონ­ზეა, მშვი­და­დაა. ვერც კი შე­ა­ტყობთ, რომ ავად არის. შვე­ლის ის იუ­მო­რი და ინ­ტე­ლექ­ტი, რაც შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბუ­ლი აქვს და რო­გორც კი გა­მო­ვა კლი­ნი­კი­დან, წა­მალს პრინ­ცი­პუ­ლად არ იღებს. ვერც ერ­თმა ექიმ­მა, კლი­ნი­კამ ვერ აი­ძუ­ლა, რომ წა­მა­ლი მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე მი­ი­ღოს. რე­ცი­დი­ვი კი წამ­ში ხდე­ბა - შე­იძ­ლე­ბა ვსა­უბ­რობ­დეთ, მივ­ბრუნ­დე და და­ი­წყოს, მი­თხრას, - მა­რი­ამს არ და­უ­რე­კე შენ? მა­რი­ა­მი ამ შემ­თხვე­ვა­ში არის ღვთის­მშო­ბე­ლი.

ეს ყვე­ლაფ­რის არის კა­ტას­ტრო­ფა... ღმერ­თს ვთხოვ, ნუ­რა­ვის გა­მო­აც­დე­ვი­ნებს. ამ­ბობს, რომ მე ხმა მე­უბ­ნე­ბა, - მო­კა­ლი დედა, სან­დრო, თქვენ ხომ არ მოგ­კლავთ, ამი­ტომ ჯო­ბია, მე მოვ­კვდე. თა­ვი­სი სუ­ი­ცი­დის ფაქ­ტებს ასე ხსნის, რომ სხვებს არ ავ­ნოს და მხო­ლოდ თა­ვის თავს. ბოდ­ვა­ში მე ვყა­ვარ ჩათ­რე­უ­ლი, ჰგო­ნია, რომ მაწ­ვა­ლე­ბენ, დამ­დე­ვენ, ამი­ტომ მე რომ მოვ­კვდე­ბი, შენ თავს და­გა­ნე­ბე­ბე­ნო. ჰგო­ნია, რომ სულ მისი ბრა­ლია, თუ მე ვინ­მე დამ­დევს", - განუცხადა "ამბებს" ანა მიქაძემ.

ambebi.ge

სტატიების ნახვა შეგიძლიათ რუბრიკაში "ყველა სტატია"

ყველა ახალი ამბის ნახვა შეგიძლიათ ამ ბმულზე

საინტერესო ვიდეოები შეგიძლიათ იხილოთ რუბრიკაში "ყველა ვიდეო"

ბოლო ამბების ნახვა შეგიძლიათ ამ ბმულზე